JW Roy |
|---|
‘Dit is wat ik wil.’ Dat is wat de jonge wielrenner JW Roy denkt als hij voor het eerst in aanvaring komt met het rock-‘n’-roll-virus. Het kromme stuur wordt verruild voor een gitaar, het erepodium van de winnaars voor het concertpodium. De bloemen en de zoenen van de mooie meisjes mogen blijven. Het wordt pas menens als hij tijdens het werk in z’n pa’s slagerij in het Brabantse Knegsel de muziek van de Texaanse singer-songwriter Guy Clark op de radio hoort. De nieuweling met de lippenstift van de rondemiss nog op de wangen is definitief verloren aan de muziek. Het zal nog jaren duren voordat hij beroeps wordt, maar de wens is te vurig om niet uit te komen. ‘Talent is niet genoeg,’ blikt JW Roy terug. ‘Je moet het echt héél erg graag willen en altijd maar doorzetten. Ik wilde echt zo ver gaan dat ik van muziek maken zou kunnen leven.’
Ruim twintig jaar is hij nu al prof. In die tijd is hij gegaan van schrijven en zingen in het Engels zoals op zijn debuutplaat Round Here uit 1997, naar liedjes in het Nederlands en zelfs Brabants dialect, tot weer terug naar het Engelstalige repertoire. Het pas hem allemaal, maar als full-blooded Americana man ligt dat laatste hem toch het best. Dry Goods & Groceries, het boek-én-cd-album uit 2015 is het meest sprekende bewijs. ‘Dit is wat ik wil.’ Ineens wist hij het weer zeker. ‘Ik wilde het verhaal vertellen over mijn muzikale herkomst.’ Diverse schrijvers, van vader Jan en zoon Sander Donkers tot oud-OOR-redacteur Bert van de Kamp en sportjournalisten Mart Smeets en Johan Derksen, duiden op sublieme wijze de inspiratiebronnen van de kunstenaar JW Roy. Zijn favoriete singer-songwriter albums zijn nog altijd: Old No. 1 van Guy Clark, Stolen Moments van John Hiatt en ALLES van Townes van Zandt. En dat hoor je. Daar ligt zijn leerschool. Zeg niet dat hij geen opleiding heeft genoten. Zijn drie maanden in Austin, Texas in de jaren negentig waarin hij elke avond optredens bezocht gelden als de kroon op zijn zelfstudie.
Hij schrijft ook liedjes voor anderen, onder anderen voor zijn goede vriend Guus Meeuwis. Anders dan sommige puristen haalt hij zijn neus niet op voor volksmuziek. ‘Ik hou ook echt van Hazes,’ bekent hij. ‘Wàt een goede zanger was dat! Hij meende ook echt wat hij zong.’ Hij waardeert het ook dat de betreurde volksheld uit pure liefde voor de muziek ooit ook een bluesplaat maakte. ‘Dit is wat ik wil’ heette dat ding veelbetekenend. Onbedoeld werd die titel JW’s levensmotto. Hij wil de dingen heel sterk.
Naast het reguliere schrijfwerk is JW de laatste jaren ook regelmatig betrokken bij projecten met anderen. De populaire Sint Willebrord Sessies Vol I worden gevolgd door Vol II (een CD + boek). Het verhaal geschreven door Volkskrant-columnist, schrijver van de bestseller Ventoux, Bert Wagendorp, leest als een Grieks heldenepos met de gevallen wielerheld Lance Armstrong in de hoofdrol. Eric Corton leest het voor met zijn kenmerkende gedragen stem, JW zingt de songs. In het Engels. In een weekje is het opgenomen, op sommige dagen ook nog eens gevolgd door een besloten optreden.
JW Roy geniet van het schrijven van liedjes. ‘Gaan zitten met een leeg vel papier en aan het eind van de dag een song op dat papier hebben, daar kan ik nog steeds zo intens gelukkig van worden.’ Je ziet dat hij het meent. Hij wil zijn muziek echt voelen en als het ware er in gaan wonen. Dat betekent dat hij weleens sessies met derden moet afzeggen. Zelfs zijn maat Meeuwis moet er soms aan geloven. Maar die toont daar alle begrip voor.
Waardering voor zijn werk krijgt JW Roy regelmatig, maar zelden in de vorm van een heuse prijs. Samen met rapper Diggy Dex sleept hij in 2016 niettemin eindelijk een Buma NL Award in de wacht in de categorie Meest Succesvolle Single – Populair voor de single Treur Niet (Ode Aan Het Leven). Terecht! De man houdt niet alleen van muziek. Hij houdt van het leven, liefst geleefd buiten de grote stad. Vraag dat maar eens aan de inwoners van Waterland ten noorden van Amsterdam. Die zien de bewoner van een enorme woonboot nog heel regelmatig voorbij scheuren op zijn racefiets door het pittoreske landschap. Hij leeft zijn muziek en zijn sessies. Dat is de koers die hij nu rijdt.